رایزر لولهای است که در راستای عمودی قرار می گیرد .
معمولا در نقشه های تیر ریزی ساختمان این جمله تاکید شده است که برای عبور رایزر و کانال های کولر قطع تیرچه ها ممنوع و یا با ضوابط و شرایط خاصی امکان پذیر است.
بنابراین جا نمایی محل عبور تاسیسات از سقف ها قبل از بتن ریزی ضروری می باشد.
بدین منظور قبل از تقسیم کردن و ثابت کردن تیرچه ها محل عبور داکت رایزر و کانال مشخص می شود تا تیرچه ها در مسیر عبور قرار نگیرند.
همچنین می توان بر روی بلوک سفالی و یا یونولیت نیز با علامت و یا باکس چوبی مشخص کرد تا بتن ریزی نشود.
رعایت این نکته علاوه بر صرفه جویی در مصرف بتن موجب کاهش هزینه تخریب در زمان اجرای تاسیسات نیز می گردد.
در مهندسی لوله کشی piping رایزر، لولهای است که ران عمودی داشته باشد مثلاً در صنایع نفت و گاز دریایی به لوله عمودی که نفت را از چاه به سکو انتقال میدهد رایزر میگویند.
رایزر لوله کشی آب مصرفی در تامین آب ساختمان نقش بسزایی دارد یعنی انتخاب قطر رایزر باید با محاسبه دقیق انتخاب شود تا در موقع استفاده آب در ساختمان افت فشار موجب کمبود آب نشود.
متاسفانه بیشتر ساختمانهای که دچار کمبود آب هستند به علت درست انتخاب نشدن قطر رایرز است.
بسیاری از همکاران متاسفانه به استناد اینکه آب ورودی به ساختمان ( کنتور آب ) دارای قطر کم است،
لوله رایزر ساختمان را نیز با همان قطر اجرا میکنند و این امر باعث افت شدید آب در ساختمان میشود.
رایزرهای فاضلاب ساختمان نیز باید مورد توجه قرار گیرد زیرا هدایت پساب باید به درستی انجام شود.
در سیستم آبیاری بارانی رایزر به لولهای اطلاق می شود که :
بر روی لوله اصلی و فرعی نصب شده و وظیفه رایزر، رساندن آب به سطح خاک است تا عمل تغذیه و آبرسانی به لولههای فرعی و لولهای مانیفیلد انجام شود.
رایزرها معمولاً از جنس گالوانیزه یا آهنی و لوله پلی اتیلن و یا یو پی وی سی ساخته میشوند که دو مورد آخر در آبهای شور ، کاربرد بیشتری دارند.
بسته به اینکه اتصالات دو طرف رایزر از چه نوعی باشد، رایزر به صورت رزوهای یا فلنچی تولید و انتخاب میشوند.
البته در سیستمهای آبیاری سنتی ، رایزر میتوانند تا ۸ و در موارد استثنائی تا قطر ۱۰ اینچ نیز انتخاب شوند.
معمولاً در انتهای بیرونی و یا سطح بالایی رایزرها، شیرهای قطع و وصل قرار میگیرد که تعیین کننده میزان تامین خروج آب از رایزر است.
فاصله رایزرها در سیستمهای آبیاری بسته به فاصله مانیفیلدها از هم و یا سطح پوشش دستگاههای آبیاری بارانی نصب شده در مزرعه است که معمولاً بین ۳۶ تا ۱۰۸ متر است.
در سیستم آبیاری ثقلی ، فاصله رایزرها بسته به فاصله جویهای آبیاری ، بین ۶۰ تا ۸۰۰ متر نصب میشود.
رایزرهایی که در سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ویل موو استفاده میشود دارای درپوشهای مخصوص به نام هیدرانت هستند.
روی کلیه رایزرها نصب شده و در زمان استفاده از این رایزرها، شیرهای هیدرانت مخصوص عملیات باز و بسته کردن هیدرانت برای سیستم آبیاری بارانی هستند.
در آبیاری بارانی کلاسیک ثابت که لولههای فرعی در زیر خاک مدفون هستند .
رایزرهای یک و یا دو اینچ در فاصله ۲۰ یا ۲۵ متری نصب میشوند که سطح بالایی آنها متصل به شیرهای خودکار یک و یا دو اینچ هستند.
در این نوع سیستم آبیاری بارانی، رایزر ۱ یا ۲ اینچ موجود است که یک طرف آنها متصل به آبپاشهای مخصوص آبیاری بوده و سر دیگر آنها مجهز به قلابهای مخصوص بوده که داخل شیرهای خودکار قرار میگیرند.
رایزرها قابلیت انعطاف پذیری ندارند و از این رو آسیب پذیرند.
لذا و به جهت جلوگیری از شکستگی و یا جدا شدن از محل پیچ شده در روی لوله که به وسیله یک کمربند با خروجی به سایز لوله تعبیه شده باید دارای محافظی باشد که در برابر لطمات ناشی از رانشهای زیر سطحی از رایزر و نازل آن محافظت به عمل آورد.
در گذشته این محافظ رایزر از جنس بتن ساخته میشد که هم از وزن بالایی برخوردار بود و هم هزینههای بالای تولید و حمل را شامل میگشت.
لذا و به جهت سهولت در انجام این کار از لولههای پی وی سی در سایزهای مختلف بهره گرفتند که آن هم به جهت استحکام پایین و ضربه پذیری مورد انتقاد قرار گرفت. در حال حاضر و به جهت گسترش زمینهای زیر کشت و اینکه نیاز به اجرای پروژههای مطمئن در اولویت دست اندرکاران است لولههای پلی اتیلن کاروگیت یکی از گزینههای برتر به حساب میآید.
لولههای کاروگیت هم به جهت شکل ظاهری و استحکام بالا و هم به جهت ارزان قیمت بودن نسبت به لولههای تک جداره در اولویت امر قرار گرفتند.
لولههای محافظ رایزر از نوع کاروگیت در هر ابعاد و اندازه ای تولید و ارائه میشود و هزینه کم باری نسبت به لولههای تک جداره پلی اتیلن دارد.
